ผู้ชายแสนงอน - พั้นช์ (庞驰)

Written by：ปิยะ ครุธา

ไปโกรธใครมา

ทำท่าถมึงทึงจัง

เอะอะปึงปัง

ยิ้มไปก็ไม่ยิ้มมา

ท่าทางไม่ดี

ท่าทีก็ดูเฉยชา

ฟังใครเขามา

ไม่เอาไม่เอาไม่เอาไม่งอน

รักน่ะรักเสมอ

เธอนะเธอไม่เคยเข้าใจ

รักเจ้ารู้ใช่มั้ย

ใครนะใครผู้ชายแสนงอน

ดาวไม่เคยลืมฟ้า

หมู่นกกาก็บินกลับคอน

กลายเป็นคนใจร้อน

ร้าวรอนทำไม

ฟ้าเจ้าเห็นใช่ไหม

ใครนะใครสัญญากะเรา

ทิ้งให้หงอยให้เหงา

หลบหน้าเรา

ไปนั่งซะไกล

มีแต่คนของเขา

คนของเราไม่รู้อยู่ไหน

ยามเมื่อคืนเดือนหงาย

เหงาใจจังเลย

ไปโกรธใครมา

ทำท่าถมึงทึงจัง

เอะอะปึงปัง

ยิ้มไปก็ไม่ยิ้มมา

ท่าทางไม่ดี

ท่าทีก็ดูเฉยชา

ฟังใครเขามา

ไม่เอาไม่เอาไม่เอาไม่งอน

ขี้ตู่กลางนา

กล่าวหามาได้ยังไง

เรื่องจะแบ่งปันใจ

ไม่มีไม่มีแน่นอน

ไม่เคยเข้าใจ

ผู้ชายอะไรแสนงอน

ไม่เอาไม่งอน

เมื่อไรหายงอน

ให้หอมสองที

เสียงกระซิกกระเซ้า

ยิ่งทำให้เรา

น้ำตากระเซ็น

เขาไม่รู้ไม่เห็น

กินข้าวเย็น

ไม่ชวนไม่ชวน

ทำไม่สนไม่สน

ปล่อยให้คน

เขาคอยคร่ำครวญ

รักเมื่อไหร่จะหวน

คืนมาซักที

ไปโกรธใครมา

ทำท่าถมึงทึงจัง

เอะอะปึงปัง

ยิ้มไปก็ไม่ยิ้มมา

ท่าทางไม่ดี

ท่าทีก็ดูเฉยชา

ฟังใครเขามา

ไม่เอาไม่เอาไม่เอาไม่งอน

ขี้ตู่กลางนา

กล่าวหามาได้ยังไง

เรื่องจะแบ่งปันใจ

ไม่มีไม่มีแน่นอน

ไม่เคยเข้าใจ

ผู้ชายอะไรแสนงอน

ไม่เอาไม่งอน

เมื่อไรหายงอน

ให้หอมสองที