ให้ฉันเป็นคนสุดท้าย - พั้นช์ (庞驰)

Written by：ปิติ ลิ้มเจริญ/จเร วรพจน์พิศุทธิ์

เป็นแค่ร่มที่กางให้เธอ

เมื่อยามสายฝนมันโปรย

เป็นแค่สายลมโชย

ให้เธอไม่ร้อนกาย

เป็นแค่น้ำแก้วหนึ่ง

ให้เธอดื่มพอช่วยดับกระหาย

ให้เธอได้พอสุขใจ

ชั่วครั้งคราว

อย่างน้อยเป็นได้แค่นี้

ก็เป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้ว

หากเธอยังมีคนที่แคร์

เฝ้าดูแลเธอได้สบาย

ให้ฉันเป็นคนสุดท้าย

ที่เธอต้องการ

แค่อยากให้เธอมีความสุขดี

ส่วนคนนี้เป็นไงไม่สำคัญ

ไม่จำเป็นต้องรักกัน

แค่ให้ฉันได้รักเธอก็พอ

เป็นแค่เพื่อนคนหนึ่ง

ที่คอยห่วงใยทุกทุกเวลา

จะคอยเฝ้าซับน้ำตา

ถ้าหากเธอเสียใจ

เป็นห้องว่างที่เธอไม่เคยอยู่

แต่ประตูเปิดรอไว้

ถ้าเธอไม่มีที่ไป

ก็แวะมา

อย่างน้อยเป็นได้แค่นี้

ก็เป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้ว

หากเธอยังมีคนที่แคร์

เฝ้าดูแลเธอได้สบาย

ให้ฉันเป็นคนสุดท้าย

ที่เธอต้องการ

แค่อยากให้เธอมีความสุขดี

ส่วนคนนี้เป็นไงไม่สำคัญ

ไม่จำเป็นต้องรักกัน

แค่ให้ฉันได้รักเธอก็พอ