Baab Bor Ri Sut - Carabao

Written by：Carabao

อันคนเราหญิงชาย

ทั้งหลายแหล่

ต่างมีดีมีแย่อยู่พอพอกัน

ถึงเมื่อคราวแรก

เจอกันมักหวานชื่น

ต่างหยิบยื่น

ความดีให้แก่กัน

ผมเป็นสุภาพบุรุษนะครับ

ฉันเป็นสุภาพสตรีค่ะ

ผมไม่กินเหล้า

ไม่สูบยานะ

ฉันก็ไม่ยุ่งไม่ขี้บ่น

วันเวลาผันไป

ช่างหวานชื่น

ต่างหยิบยื่น

ไมตรีดีต่อกัน

ความรักความงดงาม

ช่างยิ่งใหญ่

จึงตกลงปลงใจ

ไปแต่งงานกัน

ผมยังกลับบ้านตรงเวลานะ

ฉันเป็นแม่บ้านที่ดีค่ะ

ผมให้เงินเดือน

คุณหมดเลยนะ

ฉันจะใช้สอย

อย่างประหยัดค่ะ

วันเวลาผันไปแหมชักเบื่อ

ต่างไม่เหลือสิ่งดีมาอวดกัน

ต่างคนต่างเริ่มทำในสิ่งใหม่

เริ่มกระทำตามใจที่ต้องการ

ผมไปกินเหล้ากับเพื่อนมานะ

ฉันไปงานเลี้ยงที่ทำงานย่ะ

ผมเหลือเงิน

ให้คุณแค่นี้พอนะ

ฉันก็มีภาระใช้มากกว่าเก่า

ยามเมื่อความอดทนถึงที่สุด

จึงต้องหยุดไว้ตรงเลิกรากัน

มันจึงเป็นผลงานที่แสนห่วย

คนที่ซวยก็คือตัวลูกน้อย